Ülkemizde Sanatın Önemi



Ülkemizde sanatçıya verilen değer diyerek söze girmek isterdim fakat bizim ülkemizde sanata sanatçıya zerre kadar değer verilmiyor ki… Sanatın herhangi bir dalıyla(resim, müzik, dans, tiyatro…)ilgilenen insanlar “Sanatkar” olarak anılması gerekirken “İşsiz” olarak anılıyor bu ülkede.

Bu bir ya da iki kişinin değil hepimizin sorunu ama hiç oturup düşündünüz mü acaba biz neden bu haldeyiz? Diğer ülkelerden neyimiz eksik diye… 

Başka ülkelerde sadece sokak müzisyenliği yaparak hayatını sürdüren insanlar var. Ama bizim güzel yurdumuzda sokakta müzik yapanları polis amcalarımız(!) linç ederek yaka paça nezarete atıyorlar. Sokakta içip içip böğüren vatandaş evine postalanır ama bir müzisyen sorgusuz sualsiz nezarete. Neden mi? Çünkü müzik yapıyorlar, içip böğüren arkadaştan rahatsız olmayan sevgili(!) vatandaşlarımız müzisyenden rahatsız oluyor.

Sonrada vay efendim bu toplum gelişmez. Gençlerin sonu hayra alamet değil… 

Resim bölümünde okuyan arkadaşlarımla “Ressam mı olacaksın sen?” diyerek gevşek gevşek dalga geçen ve inanılmaz bir espri yapmış gibi hunharca gülen insanlar gördüm. Cidden çok mu komik geliyor acaba bu durum onlara? 

Ressamlıkta bir meslektir, müzisyenlikte bir meslektir, heykeltıraşlıkta bir meslektir… Sanat dallarının meslek olarak görüşmesi için illa öğretmen olmak gerekmiyor. 

Misal “Ne iş yapıyorsun?” sorusuna “Resim öğretmeniyim” cevabı gelince “ O çok güzel. Çok iyi bir meslek.” Gibi şeyler söyleniyor. Amma velakin aynı soruya “Ressamım” derseniz “Hm boş zamanlar için güzel hobi asıl mesleğin ne?” gibi bir soru karşınıza çıkması çok muhtemel bir durum… Çünkü burası Türkiye çünkü burada insanlar sanata önem vermiyor. Önem vermediği gibi saygıda duymuyor…
Bazı aileler çocukları müzisyen, ressam, heykeltıraş, oyuncu olmak istediğinde olmadık tepkiler verip çocukların bütün hevesini kursağında bırakıyorlar. Yapmayın! Çocuklarınızın tercihlerine destek olun arkasında durun sanatla ilgilenmiyorsa bile siz sanata yönlendirin.

Ve Mustafa Kemal Atatürk’ün şu sözünü asla unutmayın: “Sanatsız kalan bir milletin hayat damarlarından biri kopmuş demektir.”

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Az ve Öz Konuşma

Hemen hemen birçoğumuz çok konuşuruz. O kadar kelime kalabalığı yaparız ki, söylemek istediğimizi söyleyememiş oluruz. Daha doğrusu mesajımız önemsiz kelimeler içinde kaybolur. Oysa bir an susmak, hem konuşanın hem de dinleyenin nefes almasına ve yeniden odaklanmasına uygun ortam hazırlar…   Aslında sesimizin duyulmasını istiyorsak bağırmak, haykırmak yerine susmayı denemeliyiz. Sessizlik çok daha fazla şey ifade ediyor. Örneğin iki insanın tartıştığını varsayalım… Birbirlerine sürekli bir şeyler söyleyip hatta bununla yetinmeyip bağırarak bir sonuç elde edeceklerini zannediyorlar fakat gerçekten yanılıyorlar. Biri konuşurken diğeri sussa zaten ortada problem kalmayacak… Kime sorsanız “Biraz sessizlik istiyorum. “ “Kimsenin olmadığı bir yerde sessizce kafamı dinlemek istiyorum.” Gibi sözler söylerler. Bu sözleri duyduğumuz insanlar genelde gürültünün, ses kirliliğinin ta kendisi oluyor. Eğer sessizlik istiyorsan çevrenden önce kendine müdahale etmelisin… Az konuşup öz
Devamı

Aile İçinde Kız-Erkek Çocuk Ayrımı

Günümüzde çok yaygın olmasa da hala devam eden bir sorun kız ve erkek çocuk ayrımı. Nedendir bilinmez ama uzun yıllardır babalar için erkek çocuk bir gurur kaynağı. Özellikle eski dönemlerde ve genellikle doğu bölgelerinde kız çocukları istenmiyordu. Erkek çocuk dünyaya gelene kadar çocuk yapmaya devam ediliyordu. Bu durumun hem annenin sağlığı açısından hem ailenin ekonomik durumunu olumsuz yönde etkilemesi açısından büyük bir dezavantaj olduğunu düşünüyorum. Bu olayın içine bir de bilgi eksikliği dahil oluyor. Kadın, erkek çocuk doğuramıyorsa o kadında sıkıntı var düşüncesi akıllarında yer ediyor. Fakat çocuğun cinsiyetini etkileyen kromozom babadan gelmektedir. Bunu bilmeyen halkımız kadını suçlayıp, üzerine başka bir kadınla evlenmeyi   çözüm yolu olarak görüyorlar… Sonunda bir erkek çocuk sahibi olduklarında kız çocuklarından daha üstün tutarak büyütmeye başlıyorlar. Örneğin çocuk dört veya beş yaşlarına geldiğinde eve gelen misafirin yanında “ Aç oğlum amcaya pipini
Devamı

Eğitimde Okulun Önemi

Eylül ayına girdik ve artık okulların açılmasına çok az bir zaman kaldı. Bazı çocuklar için eziyet bazı çocuklar içinse eğlence dönemi tekrar başlıyor. Kimileri tatil bitsin okula gidelim diye bekliyor kimileri okul daha açılmadan tatil olsun diye dualar ediyor. Tabi ki değinmek istediğim konu bu değil. Asıl konu özel okullar ve devlet okulları… Şimdi hepimizin de bildiği gibi varlıklı, gelir durumu iyi olan aileler genelde çocuklarını özel okullara gönderip özel eğitimler aldırmak istiyor. Fakat gelir durumu düşük, özel okul masraflarını karşılayamayacak aileler ise çocuklarını devlet okullarına gönderiyor. Ben özel okulları ve devlet okullarını kendi düşüncelerimle değerlendirmek istiyorum. Öncelikle ben ilerde ister gelir düzeyi çok iyi bir birey olayım ister gelir düzeyi kötü bir birey olayım her halükarda çocuğumu devlet okuluna gönderirim. Çünkü ben özel okulların boş olduğunu düşünüyorum. Atanamayan öğretmen kadrosu, yapmacık ve zorunlu sevecen tavırlar, öğrenci bir ş
Devamı