Yardım Et...

Annem...

Ara ara elimden geldiğince, dilim döndüğünce derdimi sözcüklere, cümlelere dökmeye çalışıyorum. Eğer bunu yapmazsam deliririm anne. Sen gittin ama ben hala buradayım ve bu acıyla nasıl yaşanır bilmeden gelişi güzel yaşamaya çalışıyorum. 

Sen bana bunu öğretmedin anne.

Sen, bir çocuk annesiz nasıl yaşar, nasıl hayata tutunur bana bunu söylemeden bırakıp gittin. Bazen çok kızıyorum sana. Mezarına bile gelmek istemiyorum... Ben burada acıdan geberirken, sen orada yatıyorsun diye düşünüyorum. Ama sonra geçiyor kızgınlığım...

Anne ben sadece kırgınım. Hem de her yerimden. 

Bazen seni rüyamda görüyorum ve Allah'ım ne olur rüya olmasın diye yalvararak uyanıyorum. Annem çok özledim... Biliyorum bu sözlerin hiçbir anlamı yok ama canım çok yanıyor. Yaşamak çok zor geliyor. Madem gidecektin beni neden götürmedin? Ben hiç sensiz kalmadım ki. Nereden bileyim annesiz nasıl yaşanır. Bocalıyorum... Düşüyorum ama kalkamıyorum. Yardım et ne olur! Benim sadece sana ihtiyacım var ... 

Anne yalvarırım yardım et. Benim hiç dayanacak gücüm kalmadı...


Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Az ve Öz Konuşma

Aile İçinde Kız-Erkek Çocuk Ayrımı

Eğitimde Okulun Önemi