Ölü Kızın Günlüğüne Not Yazıp yazıp siliyorum. İçimi anlatacak bir kelime, cümle bulamıyorum adeta... İnsanın çevresindekileri güldürmesi eğlendirmesi çok güzel. Hep böyle enerji dolu neşeli bir insan olduğunu düşünmeleri de... Peki ya yalnız kaldığım zaman? Bazı acılar ne büyük ne dinmez ne yakıcı... Biliyorum annemden başka bir şey yazmaz oldum ama hiç aklımdan çıkmıyor. Elimde değil canım yanıyor. Çok özledim ama sarılamıyorum, öpemiyorum, koklayamıyorum... Dayanacak gücüm hiç kalmadı. Kim bilir belki bir gün burası ölü bir kızın günlüğü olur. Bilemiyorum... İnsan ne ile yaşar? Nasıl yaşar? Nasıl mutlu olur? Bunların cevabını unuttum. Tükendiğimi hissediyorum ve korkuyorum. Bazen kendimi kontrol edemediğimi fark ediyorum. Bir gün annemin hasretine, acısına dayanamayıp kendime zarar veririm diye korkuyorum. Annem. Seni çok özledim. Sanki buraya yazınca sen bunu okuyacaksın gibi ya da hissedecekmişsin gi
Kayıtlar
Aralık, 2020 tarihine ait yayınlar gösteriliyor